Tijdens een scheepsramp voor de kust van Calabrië kwamen 86 asielzoekers om het leven. Europese regeringsleiders als Rutte en de Italiaanse premier Meloni zoeken overal de schuld, behalve bij zichzelf. Ze weigeren te erkennen dat ook de EU een grote verantwoordelijkheid draagt, en dat échte oplossingen bestaan. Dat het de EU niet lukt om tot een functionerend asiel- en migratiebeleid te komen, is onbestaanbaar, vindt Thijs Reuten.

Torpekai Amarkhel was een succesvolle Afghaanse journaliste. Oud-collega’s omschrijven haar als aardig, betrokken en sterk. Ze hield van haar werk. Maar sinds de Taliban de macht overnam, kon ze haar beroep niet meer veilig uitvoeren. Ze zag maar één optie: vluchten. Op de boot naar Europa.

Eind februari verdronk ze, samen met de rest van haar gezin. Elk jaar sterven duizenden mensen als Torpekai in de Middellandse Zee.

Rutte en Meloni
Tijdens de scheepsramp vielen zeker 86 doden, waarvan 24 kinderen. En een week na de ramp bezocht premier Rutte de radicaal-rechtse premier van Italië, Giorgia Meloni. Samen zoeken ze de schuld voor deze tragedie bij landen buiten de EU, bij mensensmokkelaars en zelfs bij ngo’s die levens redden op zee.

Ze weigeren om te erkennen dat ook de EU een grote verantwoordelijkheid draagt. Wie vertrekt uit een land als Afghanistan of Iran, verkiest een gevaarlijke boottocht boven oorlog of vervolging. Wie ervoor kiest om muren te bouwen en zelfs reddingsacties op zee te verbieden, accepteert dat de Middellandse Zeeroute een van de dodelijkste ter wereld blijft – en draagt daar zelfs aan bij.

Migratiebeleid dat wél werkt
Een Europees migratiebeleid dat wél werkt, is alomvattend. Het bestaat uit goed grensbeheer en terugkeer wanneer asielzoekers niet in de EU kunnen blijven, mét respect voor mensenrechten. Het bestaat uit veilige vluchtroutes voor mensen die oorlog, geweld en vervolging ontvluchten.

Het bestaat uit snelle, fatsoenlijke asielprocedures, humane asielopvang en een eerlijke verdeling van vluchtelingen over de EU. Lidstaten die weigeren vluchtelingen op te nemen, moeten we financieel korten via de Europese meerjarenbegroting.

 

“De toon van Europese christendemocraten die tegen radicaal-rechts aanschurken is zorgwekkend.”

Thijs Reuten

Dat is niet niks. Maar we hebben laten zien dat we het kunnen, toen er plotseling miljoenen Oekraïners naar de EU kwamen. Als we het maar willen.

Wanneer het humanitaire argument niet overtuigt, kunnen rationele argumenten dat wellicht. De kosten voor de samenleving zijn lager wanneer vluchtelingen zich welkom voelen en kunnen meedoen. Juist dan dragen zij bij aan onze economie. Zo voorkomen we ook eventuele overlast van asielzoekers die zonder perspectief vastzitten in ellenlange procedures.

 

Toon van rechts steeds extremer
Volgende week stemmen we in het Europees Parlement over het Europees Migratiepact. Dat zijn belangrijke voorstellen van de Europese Commissie, in een poging de impasse in de EU te doorbreken

De steeds radicaal-rechtsere standpunten van de Europese christendemocraten, waar ook het CDA deel van uitmaakt, zijn zeer zorgwekkend. Van een hardliner als de Hongaarse premier Viktor Orbán verrast de roep om ‘muren bouwen’ en ‘bootjes tegenhouden’ niet. Maar inmiddels is dit soort taal onder steeds grotere delen van de christendemocratische fractie normaal geworden.

Torpekai is een van haar vijf familieleden die verdronken. Een van de tientallen opvarenden die in de golven voor de kust van Calabrië verdwenen. Een van de 26.000 mensen die sinds 2014 in de Middellandse Zee overleden.

Er dwalen een hele hoop migratiemythes rond. Zo zouden we migranten kunnen tegenhouden door muren te bouwen. Migranten die geen legale manier hebben om naar Europa te komen, komen illegaal. Dat staat vast.

Een muur zorgt alleen voor gevaarlijkere routes en meer mensensmokkel. Hoe hoger de muur, hoe hoger de prijs om er over te geraken. Bovendien is het ontzettend duur en kunnen we dat geld beter gebruiken voor meer en betere opvang en humane en snellere procedures.

Constructief
Het is van groot belang dat we tot een constructief, gezamenlijk standpunt komen. Dat het ons lukt om samen verantwoordelijkheid te nemen. We hebben al jaren tijd verspild. We kunnen geen dag meer verliezen.

Torpekai is een van haar vijf familieleden die verdronken. Een van de tientallen opvarenden die in de golven voor de kust van Calabrië verdwenen. Een van de 26.000 mensen die sinds 2014 in de Middellandse Zee overleden.

Achter elk getal zit een verhaal. En zo lang het EU-beleid er slechts op gericht is om vluchtelingen weg te houden, komen er verhalen bij. We blijven ze vertellen. Tot Europese politici hun holle condoleances eindelijk omzetten in solidair beleid dat écht levens redt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *